Misja Poślij Mnie » Fakty i mity konfliktu #1

Zjednoczone Narody niesprawiedliwie podzieliły Palestynę(?)

Gdy II wojna światowa dobiegała końca, skala Holokaustu była szokiem dla całego światga.

Wzmożono wówczas żądania dotyczące rozwiązania kwestii Palestyny, aby osoby ocalałe z "Ostatecznego Rozwiązania" Hitlera, mogły znaleźć schronienie w swojej historycznej ojczyźnie.

Społeczność żydowska zamieszkująca tereny Palestyny, często nazywana mianem: jishuw, również była gotowa na niepodległość.

Brytyjczycy próbowali wypracować porozumienie, które było by akceptowalne dla Arabów i Żydów. Niestety ich rozmowy zakończyły się fiaskiem, ponieważ Arabowie nie zamierzali czynić żadnych ustępstw.

Brytyjczycy w końcu przekazali kwestię do ONZ w lutym 1947 roku.

ONZ powołała Specjalną Komisję do Spraw Palestyny (UNSCOP), aby znaleźć najlepsze możliwe rozwiązanie tej problematycznej sytuacji.

Delegaci z jedenastu państw udali się do Palestyny i stwierdzili to, co od dawna było oczywiste: sprzeczne narodowe aspiracje Żydów i Arabów były nie do pogodzenia.

(Australia, Canada, Czechoslovakia, Guatemala, India, Iran, the Netherlands, Peru, Sweden, Uruguay, and Yugoslavia. United Nations Special Committee on Palestine (May 15, 1947).)

Po powrocie, delegaci z siedmiu państw - Kanady, Czechosłowacji, Gwatemali, Holandii, Peru, Szwecji i Urugwaju - zalecili utworzenie dwóch odrębnych państw: żydowskiego i arabskiego, połączonych unią gospodarczą, z Jerozolimą jako zintegrowaną enklawą.

Trzy państwa - Indie, Iran i Jugosławia - zalecały jedno zjednoczone państwo z arabskimi i żydowskimi prowincjami. Australia wstrzymała się od głosu.

Żydzi z Palestyny nie byli zadowoleni z małego terytorium przydzielonego im przez Komisję i nie byli szczęśliwi, że Jerozolima została odłączona od Żydowskiego Państwa; mimo to przyjęli kompromis.

Arabowie odrzucili rekomendacje UNSCOP.

Ad hoc komisja Zgromadzenia Ogólnego ONZ odrzuciła żądanie Arabów dotyczące jednego zjednoczonego państwa arabskiego.

Większościowe zalecenie dotyczące podziału uznano za bardziej sprawiedliwe rozwiązanie, które zostało następnie przyjęte w głosowaniu 33 do 13, z dziesięcioma wstrzymującymi się głosami, w dniu 29 listopada 1947 roku.

(Yearbook of the United Nations, 1947–48 (NY: United Nations, 1949), pp. 246–47.)