Rosz Haszana
„Drogi przyjaciele Żydów,
Naród żydowski przygotowuje się do obchodów nowego roku żydowskiego, czyli Rosh Hashanah, na początku przyszłego miesiąca. W obecnej sytuacji w jakiej znajduje się Izrael znajdźmy czas, aby złożyć życzenia swojemu żydowskiemu przyjacielowi: Chag Sameach (Szczęśliwego Święta)!
**Żydowskie Święta wskazują na Jezusa**
Uwielbiam żydowskie święta, ponieważ Bóg zaprojektował każde z nich, by promować niektóre z najważniejszych etapów Bożego planu zbawienia. Opisują również Jego osobę, plan i obietnice - realizujące się w Jego Synu.
Pozwólcie, że zacznę od podania kilku istotnych faktów o Rosh Hashanah, żydowskim Nowym Roku.
**Więcej o Żydowskim Nowym Roku**
Muszę najpierw powiedzieć, że słów „Nowy Rok” lub Rosh Hashanah („głowa roku”) nie znajdziemy w Biblii. Tradycja żydowska jednak łączy to z Księgą Kapłańską, rozdział 23:23, który wspomina o dniu odpoczynku i dniu trąbienia.
To święto przypada w siódmym miesiącu roku.
Kalendarz hebrajski bardzo różni się od kalendarza gregoriańskiego. Miesiąc hebrajski Tiszri, siódmy miesiąc, zazwyczaj odpowiada naszemu wrześniowi lub październikowi. Dlatego święto to obchodzone jest jesienią.
Dlaczego Żydzi obchodzą Nowy Rok w siódmym miesiącu?
To dobre pytanie, na które większość Żydów nie potrafi odpowiedzieć.
Jeśli jednak widzieliście film „Skrzypek na dachu”, prawdopodobnie pamiętacie piosenkę - „Tradycja!”
Żydowska tradycja mówi nam, że Nowy Rok związany jest ze świętem opisanym w tekście biblijnym jako miesiąc trąbienia szofaru (czyli rogu baraniego).
Tradycja nie jest zła, ale trzeba umieć oddzielić tradycję od Pisma.
Hebrajskie słowo „rosh” oznacza „głowę”, a „shanah” „rok”.
Tak więc festiwal nazwany w Biblii jako „Trąbienie Szofaru” jest teraz postrzegany jako „Głowa Roku”, czyli Rosh Hashanah oraz święto, kiedy trąbimy w szofar.”
Krok głębiej w żydowskie tło i znaczenie hebrajskich terminów.
Hebrajska Biblia nie zawiera słowa „dmuchanie” (Kpł 23:24).
Hebrajskie słowo używane w tym kontekście to teruah, które jest jednym z dźwięków wydawanych przez szofar podczas jego dmuchania! Uważam, że najlepiej jest przetłumaczyć ten termin jako „tru tutu”.
Oczywiście, uśmiecham się, pisząc to. Ale to prawda; dosłowna nazwa tego święta to dźwięk.
Jest to jednak bardzo ważny dźwięk.
Musimy jednak zanurzyć się jeszcze głębiej w ogólne tło żydowskich świąt, aby lepiej zrozumieć to pierwsze święto siódmego miesiąca!”
**Większy Izaak**
W Księdze Kapłańskiej w 23 rozdziale wymienione są wszystkie najważniejsze święta. Możemy zobaczyć w jaki cudowny sposób Misja naszego Pana realizowała się przez święta wiosenne - Paschy - święta wyzwolenia; Święta Pierwocin - kiedy składano pierwsze owoce plonów wiosennych, dnia kiedy zmartwychwstał Jeszua; Szawuot - które następowało 50 dni po święcie pierwocin. W tym dniu wylany został Duch święty.
Kolejnym festiwalem wymienionym w tym rozdziale jest Rosh Hashanah (Kap 23:23–25). W sercu tego pierwszego jesiennego festiwalu znajduje się dźwięk rogu baraniego, szofaru.
W tradycji żydowskiej nawiązuje to do Księgi Rodzaju, rozdział 22, znanego po hebrajsku jako Akedah, co tłumaczy się jako „wiązać” lub „związywać”.
Ten fragment opisuje syna Abrahama, Izaaka, który został związany do ołtarza przez swojego kochającego i posłusznego ojca, którego Bóg poddał próbie, aby zobaczyć, czy jest gotów złożyć swoje syna w ofierze jako znak swojej wiary.
Jednak dzięki Bogu wiemy, że Jego ręka została wstrzymana, a Bóg zapewnił barana złapanego w gąszczu jako ofiarę zastępczą dla Izaaka.
Jego potencjalna ofiara na górze Moriah reprezentowała pierwszą z wielu tysięcy ofiar zwierzęcych, które później składano w tym samym miejscu.
To na tym wzgórzu Król Salomon zbudował Świątynię.
Izaak jest typem – wzorem – Mesjasza.
Był niewinny, ukochany przez swojego ojca i prawie ofiarowany, chociaż nie było powodu do jego przedwczesnej śmierci. Bóg wezwał Abrahama do wspinaczki na górę i ofiarowania swojego syna jako próbę.
Szofar jest dmuchany, aby przypomnieć Żydom o posłuszeństwie Abrahama i gotowości Izaaka do bycia ofiarą. Jako Żydzi mesjanistyczni i chrześcijanie jesteśmy pewni, że ten proroczy wzór spełnił się w śmierci i ostatecznym zmartwychwstaniu Jezusa Mesjasza.
Bóg, w swojej wielkiej miłości, posłał swojego jedynego doskonałego Syna, aby odkupił grzechy całej ludzkości.
Jednak wciąż czekamy na kolejne dźwięki szofaru pewnego dnia, które ogłoszą przyjście Pana. Paweł pisze w 1 Liście do Koryntian: „W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby – zabrzmi bowiem trąba – umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni.” (1 Kor 15:52).
Modlimy się o zbawienie Żydów i wszystkich ludzi!
Szczególnie modlimy się, aby wielu Żydów dzisiaj rozpoznało większego Izaaka - Jeszue - który przez swoją śmierć uwalnia nas od grzechu i śmierci w chwili, gdy oddajemy Mu swoje życie i uznajemy Go za naszego Zbawiciela i Pana!
Nasze serca wciąż wołają: „Przyjdź, Panie Jezu” (Objawienie 22:20).
Niech szybko zabrzmi dźwięk niebiańskiej trąby!
Pastor Marek Paśnik