Wezwanie do Teszuby

Elul jest szóstym miesiącem kalendarza biblijnego (późne lato/wczesna jesień), miesiącem wyznaczonym na pokutę, czyli teszuwę. Jest to duchowe przygotowanie do najważniejszych Świąt (Rosz Haszana i Jom Kipur).

Jeśli przyjmiemy, że Tiszri jest pierwszym miesiącem kalendarza (jak czyni to tradycja rabiniczna), wówczas Elul będzie ostatnim miesiącem w roku – ostatecznym czasem na składanie "postanowień noworocznych" i na odwrócenie się od grzechu przed rozpoczęciem Nowego Roku.

Miesiąc Elul jest zatem co roku czasem przygotowania do Yamim Nora'im, Dni opamiętania, poprzez uporządkowanie naszego duchowego domu.

Tło w Synaju...

Co roku „Sezon Teszuwy” trwa czterdzieści dni, od pierwszego dnia hebrajskiego miesiąca Elul do Jom Kipur.

W tym czasie podejmujemy wszelkie wysiłki, aby się nawrócić, czyli „wrócić [shuv] do Boga”.

W tradycji żydowskiej te czterdzieści dni nazywane są Yemei Ratzon (יְמֵי רָצוֹן) - „Dniami Łaski”, ponieważ to w tym czasie PAN przebaczył narodowi żydowskiemu grzech Złotego Cielca.

Niektórzy porównują te czterdzieści dni do liczby tygodni potrzebnych do uformowania ludzkiego płodu w łonie matki.

Teszuwa jest rodzajem śmierci i odrodzenia: śmiercią przeszłego życia i narodzinami nowego życia oraz nowego stworzenia.

Apostoł Paweł użył tego symbolu w 2 liście do Koryntian: Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto <wszystko> stało się nowe (2 Kor. 5:17).

Ale dlaczego czterdzieści dni?

Czy naprawdę potrzebujemy tyle czasu, aby przygotować się do nawrócenia i wyznania naszych grzechów?

Tradycja żydowska ustaliła, że czterdzieści dni pochodzi z doświadczenia Izraela na Synaju (Jeszua również spędził „40 dni” na pustyni).

Zgodnie za Rashim, Mojżesz wstąpił na Górę Synaj nie mniej niż trzy razy przez czterdzieści dni i nocy. Pierwsze wstąpienie rozpoczęło się 6 Sziwa, 50 dni po Wyjściu, kiedy Mojżesz otrzymał po raz pierwszy Dziesięć Przykazań i zaczął uczyć się szczegółów Tory (to odpowiada świętu Szawuot lub „Pięćdziesiątnicy”).

Kiedy zszedł i zobaczył ludzi czczących Złotego Cielca, roztrzaskał tablice (Wyj. 32:19).

Zgodnie z tradycją, wydarzenie to miało miejsce 17 Tammuz, daty później związanej z klęską dla Izraela.

Następnego dnia Mojżesz spalił Złotego Cielca i osądził grzeszników.

Następnie znów wszedł na górę 19 Tammuz i wstawiał się w imieniu Izraela przez kolejne czterdzieści dni (aż do 29 Aw), chociaż zszedł z góry bez zapewnienia.

Bóg wezwał Mojżesza następnego dnia, to znaczy 1 Elul, aby wstąpił po raz trzeci po nowy zestaw tablic.

Kolejne czterdzieści dni i nocy spędzono na otrzymywaniu objawienia Tory w Synaju.

Mojżesz w końcu zstąpił 10 Tiszri - Jom Kipur - z drugą tablicą w ręku i z zapewnieniem o przebaczeniu Bożym.

Perspektywa Królestwa

Żadne hebrajskie słowo nie jest dokładnym odpowiednikiem terminu „pokuta”.

Pokuta była wyrażana przez wiele różnych działań, które pokazują zmianę myślenia i postawy wobec grzechu i Boga. Pokutę można wykazać poprzez:

- publiczne okazanie żalu za grzech, takie jak płacz (Ezdrasz 10:1), rozdzieranie odzieży i/lub włosów (Ezdrasz 9:3), oraz noszenie wory (Joel 1:13)

- naprawienie wyrządzonych krzywd (1 Krn 21:22–26)

- uniżenie się przed pokrzywdzoną stroną (Rodzaju 33:3)

Hebrajskie słowo, które najbliżej odpowiada „pokutować” lub „pokuta” tłumaczone jest na angielski jako „powrót”, co zasadniczo oznacza „zawrócić i iść w przeciwnym kierunku”.

W kontekście teologicznym oznacza to zwrócenie się z drogi charakteryzującej się buntem wobec Boga na drogę charakteryzującą się posłuszeństwem.

Podkreśla się działania, które koniecznie są wynikiem zmiany orientacji ku Bogu.

„W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie . Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Dla Niego prostujcie ścieżki" (Mt 3, 1-12).

Spotkanie z Bogiem sam na sam będzie zmieniającym życie doświadczeniem.

Zmusi nas do zadania sobie najistotniejszych pytań:

Kim jestem?

Dlaczego tu jestem?

Jak żyłem do tej pory?

Jak wykorzystałem największy dar Boga: czas?

Kogo skrzywdziłem i jak mogę to naprawić?

Co mi się nie udało i jak mam przezwyciężyć swoje niepowodzenia?

Co jest zepsute w moim życiu i potrzebuję naprawy?

Jaki rozdział napiszę w księdze życia?

Teszuve można czynić w każdej chwili, jednak sezon Świąt Przebaczenia, a szczególnie Jom Kipur, uważany jest za szczególnie pomyślny czas na jej praktykowanie.