Noe - Noach

Parsza: 1KM 6:9 - 11:32

Haftarah: Izajasz 66:1-24

Brit Hadaszah: Mat. 24:36-46; 1 Piotra. 3:18-22; Heb. 11:7

Noach („Noe”) zaczyna się od decyzji Boga o zniszczeniu ludzkości przez potop. Stwórca patrzy na świat i nie widzi w nim nikogo dobrego.

Bóg żałuje, że stworzył człowieka. Jednak wśród całego zła, które zaległo w sercach ludzi, dostrzega jednego człowieka, który chce słuchać Jego głosu. Najwyższy postanawia zacząć wszystko od nowa.

Na polecenie Boga sprawiedliwy Noach buduje arkę, w której on, jego rodzina oraz wybrane zwierzęta przeżywają katastrofę.

Dzieci Noego rodzą swoje potomstwo, a w kolejnych pokoleniach rozwija się nowe życie.

Parasza kończy się genealogią pokoleń od Noego do Teracha, chaldejczyka, który był ojcem Abrama, Nachora i Harana. Haran zmarł w mieście Ur, ale miał syna imieniem Lot, który stał się częścią rozszerzonej rodziny Teracha. Abram ożenił się z Saraj, a Nachor poślubił Milkę. Ciekawie jest zauważyć, że ojciec Abrama, Terach, mógł pierwotnie otrzymać wezwanie od PANA, aby odziedziczyć Ziemię Obiecaną, ponieważ zabrał swojego syna (i wnuka Lota) z Ur Chaldejskiego, aby udać się do ziemi Kanaanu. Jednak wydaje się, że stracił to powołanie i osiedlił się w mieście Haran, gdzie ostatecznie zmarł.

Tutaj ponownie widzimy PANA przygotowującego linię do przyjścia Obiecanego Nasienia - Mesjasza i Zbawiciela świata. Tak jak było dziesięć pokoleń od Adama do Noego, tak było dziesięć pokoleń od Noego do Abrama, ojca narodu żydowskiego.

Haftara pochodzi od proroka Izajasza.

Obietnica Boga o odkupieniu Izraela opiera się na tej samej sile przymierza, co Jego obietnica, że nie dopuści do kolejnego globalnego potopu.

"Bo tak jest u mnie, jak w czasach Noego: Jak przysiągłem, że wody z czasów Noego nie zaleją ziemi, tak przysięgam, że już nie będę się gniewał na ciebie i nie będę ci robił zarzutów. A choćby się góry poruszyły i pagórki się zachwiały, jednak moja łaska nie opuści cię, a przymierze mojego pokoju się nie zachwieje, mówi Pan, który się nad tobą lituje." (Izajasza 54:9-10).

W Brit Chadashah Noach ukazany jest jako bohater wiary. „Dni Noego” są obrazem bałwochwalczego stanu świata, który panuje tuż przed wezwaniem naśladowców Mesjasza Jeszu przed czasem Wielkiej Udręki na ziemi.

„A o tym dniu i godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko sam Ojciec. A jak w dniach Noego było, tak będzie przyjście Syna Człowieczego. Bo jak w dniach przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wychodzili, aż do dnia, w którym Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i porwał wszystkich, tak będzie i przyjście Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie na polu; jeden weźmie, a drugi pozostanie. Dwie będą w młynie; jedna weźmie, a druga pozostanie. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu przyjdzie Pan wasz.” (Mat 24:36-42).