Vayechi (I żył)

Vajigasz (I żył)

Czytanie Tory: Księga Rodzaju 47:28-50:26 

Haftarah: 1 Kr 2:1-2:12  

Brit Chadashah: Heb 11:21-22; 1 Piotra 1:3-9  

Przebaczenie nie jest łatwe. Kiedy ktoś nas krzywdzi, czujemy złość i brak szacunku, co często prowadzi do reakcji. 

Czy naszym pierwszym odruchem jest przebaczenie, czy może kusi nas pragnienia zemsty? 

Czasem decydujemy się przebaczyć, ale często mylimy przebaczenie z czymś innym.

Czasem będzie to odroczeniem przyszłej zemsty.

W tym tygodniu czytamy o pierwszym zarejestrowanym w Biblii akcie przebaczenia.

Chociaż nie ma tego wprost napisane w Torze Józef przebacza swoim braciom.

Kiedy po raz pierwszy ujawnia im swoją tożsamość, mówi:

„Nie gniewajcie się na siebie, że mnie tu sprzedaliście; bo na ocalenie życia posłał mnie Bóg przed wami” (Rodz. 45:5). 

To brzmi jak przebaczenie, ale dla jego braci niekoniecznie tak było.

Prawdopodobnie zakładali, że tak jak w przypadku Ezawa, są bezpieczni, dopóki ich ojciec żyje. 

To założenie sprowokowało dramat na końcu fragmentu dzisiejszej lekcji. 

Kiedy bracia Józefa zobaczyli, że ich ojciec umarł, powiedzieli: „Może Józef będzie nosił w sercu urazę i odpłaci nam za wszelkie zło, jakie mu wyrządziliśmy” (Rodz. 50:15). Dlatego posłali do Józefa wiadomość, mówiąc: „Przebacz prosimy winę Twoich braci i ich grzech, że złem Cię skrzywdzili” (Rodz. 50:17).

17 I Józef płakał, gdy to mówili do niego. 18 I jego bracia podeszli, i upadli przed nim, mówiąc: Oto jesteśmy twoimi sługami. 19 Józef powiedział do nich: Nie bójcie się. Czyż ja jestem na miejscu Boga? 20 Obmyśliliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro, żeby sprawić to, co się dziś dzieje, aby zachować tak wielki lud. 21 Teraz więc nie bójcie się. Ja będę żywić was i wasze dzieci. I tak ich pocieszał, i serdecznie z nimi rozmawiał. (Rodz. 50:19-21).

To jest przebaczeniem. 

Józef nie używa słowa "przebaczenie", ale jasno daje do zrozumienia, że zrezygnował z myśli o zemście. 

Przebaczenie nie jest łatwe, a to, co zrobił Józef, również nie było proste. 

Jak tego dokonał?

„Chleba (LeHeM) powszedniego Daj nam dzisiaj naszego. I przebacz (MaHaL) nam nasze długi, jako i my przebaczamy naszym dłużnikom.” Mat. 6, 11-12. 

Często zastanawiałem się, dlaczego Jeszua umieścił prośbę o przebaczenie zaraz, po prośbie o chleb.

Jaki jest związek między naszym codziennym chlebem a przebaczeniem, które dajemy innym?

Może dlatego, że potrzebujemy przebaczenia tak samo jak codziennego chleba?

Dwa słowa: chleb lechem (לחם) i przebaczenie machal (מחל) i są odwróceniem tych samych liter.

Dzięki prawdziwemu chlebowi (לחם) zesłanemu przez Ojca, odnajdujemy przebaczenie (מחל). 

Chleb Yeshuy jest ostatecznym odwróceniem grzechu.

Gdy zostanie odwrócony Jego chleb ujawnia przebaczenie. 

Matza - ten kawałek czystego chleba, w którym nie znajdzie się odrobiny kwasu stał się symbolem ciała naszego Pana - złożonego za nas w ofierze. Co roku na Paschę łamiemy go, zawijamy w płótno i chowamy, po to aby na koniec wieczerzy ponownie objawić go wszystkim zgromadzonym. 

Modlimy się: „Ojcze, przebacz nam, tak jak my przebaczamy innym.” 

Ale chleb przebaczenie nie dotyczą tylko naszych potrzeb. 

Wzywają każdego ucznia Mesjasza do zadania pytania: 

„Kogo brakuje przy stole?” 

Mesjasz Jeszua zostawia nas z życiem, które jest wolne od ciężaru grzechy ale również które ma cel i sens.

MP